«یا دَهرُ اُفّ لَکَ مِن خَلیلِ...»
نقل است از مولای ما امام سجاد علیه السلام
که در شب عاشورا و هنگامی که حضرت زینب سلام الله علیها نزد ایشان بودند
حضرت سید الشهدا علیه السلام این شعر را حین تیز کردن شمشیر زمزمه میکردند :
یا دَهرُ اُفّ لَکَ مِن خَلیلِ
کَم لَکَ بِالاِشراقِ وَ الاَصیـلِ
مِن طالب وَ صاحِب قَتیل
وَ الدَّهرُ لا یَقنَــــعُ بِالبَـــدیلِ
و کُلُّ حَیٍّ سالِکٍ سَبیل
ما اَقربَ الوَعدُ اِلَی الرَّحیــلِ
وَ اِنَّما الاَمرُ اِلَی الجَلیـــــــلِ
ای دنیا! اف بر دوستی تو که بسیار از دوستان و خواستارانت را سپیده دمان و شامگاهان به کشتن میدهی و هرگز به بدیل آنان قناعت نمیورزی. همانا کارها به خدای بزرگ واگذارده و هر زندهای رهروی ناگزیر این راه است.